fic love like the galaxy ห่วงสมุทรรักความเจ็บปวด

นิยายเรื่องนี้อ้างอิงจากซีรีย์ดาราจักรรักลำนำใจเป็นหลังและมีการนำซีรีย์ตำนานรักผนึกสวรรค์เข้ามาเกี่ยวด้วย แต่พระเอกของไรท์ยังไงเดิมนั่นคือหลิงปู้อี้แม่ทัพที่มีแต่เหนียวเหนี่ยวน้อยของเราเพียงผู้เดียวเป็นภรรยา 

ถูกแต่งเพื่อสนองความต้องการของไรท์ล้วนๆ หวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะชื่นชอบเนื้อเรื่งอาจจะไม่ได้อาจไม่ได้อิงตามซีรีย์แบบทั้งหมดนะทุกคน

อาอินคือภูติน้ำตัวน้อยแสนน่ารักที่ถูกความทรงจำและความตายรวมถึงอารมณ์และชีวิตของมนุษย์ร่วมทำล้ายความไร้เดียงสานั้น อาอินที่ถูกปลดกระดูกเซียนถูกลงทันต์ด้วยอัสนีพิสดานและดาบจิตปฐมดวงจิตอันน้อยนิดลงมาเกิดเป็นมนุษย์ในความดูแลของราชาบาดาล

เคราะห์พญาหงส์และอาอินภูติน้อยที่ถูกเรียกว่าเป็นเคราะห์ของท่านเทพต้องวนเวียงเกิดและตายหลายสิบครั้งในโลกมนุษย์ 

แต่จะเป็นอย่างไรถ้าเซาซางลูกสาวเพียงของคนของแม่ทัพเฉิงก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เนื้อเรื่องและชะตาจะเปลี่ยนแปลงไปหรือไม่ถ้าเหนียวเหนี่ยวบุตรสาวแห่งตระกูลเฉิงล้มป่วยหายตัวไปนานถึง 7 ปี ก่อนจะกลับมาตระกูลเฉิงและล้มป่วยที่บ้านนอกจนเกือบตาย ความทรงจำทุกชาติและเรื่องราวของอาอินจึงเริ่มกลับมาอีกครั้ง

เซาซางจะเปลี่ยนโชคชะตาและเส้นเวลาชีวิตที่ใกล้จะหมดไปของตนได้หรือไม่

แล้วนางหายตัวไปที่ไหนถึง 7 ปี เต็ม 

“ข้าเพียงต้องการมีชีวิต ข้าขอมากเกินไปหรือร่างกายนี้อีกเดี๋ยวก็เหลือเพียงเถ้าธุรี อีกไม่นานเส้นเวลาชีวิตของนางก็จะดำเนินไปเช่นเดียวกับภพอื่นๆ ของข้า”

“ท่านพี่วานฉีฉี ถามข้าว่าจะมีบุรุษที่เราสามารถฝากชีวิตไว้ได้หรือไม่ข้าควรบอกเช่นไร ข้าควรตอบเช่นไรแม้บุรุษที่ข้าคิดจะฝากชีวิตของข้าไว้กับเขา แต่ผลสุดท้ายสิ่งที่ข้าได้รับคือการลงทันต์ด้วยดาบจิตปฐมความเจ็บปวดของข้าหรือจะสู้ท่านเทพที่ยิ่งใหญ่ได้”

แต่เดิมภูติน้ำเช่นข้าก็ไร้บิดามารดา ไร้ซึ่งครอบครัว และไร้บ้านให้กลับไปข้าเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ฝืนโชคชะตา ฝืนธรรมชาติ สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่พวกกบฏหรือคนชั่วร้ายที่จ้องจะสังหารท่าน แต่เป็นโชคชะตาที่ไม่ว่าเราจะพยายามหนีมากแค่ไหนมันก็จะกลับมาหาเราอยู่ดี

ไยจึงเป็นข้า ไยต้องเป็นข้าอยู่ร่ำไปที่เจอเรื่องเล่านี้

บัดนี้มีครอบครัว มีบิดา มารดา มีท่านพี่ทุกคนพร้อมหน้าแต่กลับเหมือนข้าไม่รู้สึกถึงมันเลย ในเมื่อไม่มีตั้งแต่แรกก็ไม่เสียใจที่สูญเสียมัน 

“ข้าเคยฝากชีวิตของข้าไว้กับบุรุษผู้หนึ่ง เขาทั้งเก่งกาจ หน้าตาดี ชาติตระกูลสูงเกินเอื่อมที่สัญญาว่าจะดูแลข้าตลอดชีวิตไม่แยกจาก สุดท้ายแม้แต่คำพูดของข้าเขาก็ไม่เชื่อ ถ้าเป็นเช่นนี้ท่านพี่ฉีฉีคิดว่าข้าอยากจะฝากชีวิตไว้กับบุรุษได้อีกหรือ ท ท่านเข้าใจหรือไม่ว่าข้าเจ็บ ข้าเจ็บปวด ท่านเขาทำเช่นนี้ไยไม่สังหารข้าซะให้ข้าตายกลายเป็นธุรีจางหายไปพร้อมกับความทรงจำที่ไม่มีผู้ใดจดจำข้าได้เลย”